ηνίοχοι ξανά (πρώτο σχεδίασμα)

γιωργος καλλεργης

————————-

παραλήρημα μπουρδολογίας

μισή κραυγή  και μια φωτοχυσία

η ερμηνεία της φαντασίας

επαίρονται τα ρεύματα της χελιδόνας

δυηπαθής αμάργαρος Έρως

κυματοφυσήματα τ’ Ονήσιλου

κάποιο εύφλεκτο σπίτι από ανατρίχιασμα

το σωστό σε συσκευασία λύπης

κάτω από τα κήτη ασφένταμοι

μάχη? κανένα πρόβλημα. Μέσα.

δρύοχοι ασήμαντου ρεαλισμού.

αναπόδεικτοι σπουδαίοι.

απύλωτα στόματα

άπλωτα πελάγη

μια κραυγή για το ουϊσκυ του Bill Evans

μία κραυγή για τον Γιάννη Λειβαδά.

μία κραυγή για τα παιδιά.

μια περιφρόνηση για τις γκόμενες που σου έφαγαν

πρέπει να θέλει κι η άλλη- αν δε θέλει πας αλλού, απλό,

συνεχίζεις,

παραλήρημα μπουρδολογίας

υπάρχει αντικειμενικό

υπάρχει υποκειμενικό

οι ναοί των θεών καταστράφηκαν από τους χριστιανούς αυτοκράτορες κι όχι μόνο

αντικειμενικό

θέλω να χτίσω ένα ναό του Διός- υποκειμενικό

συνεχίζω

ετούτη τη φορά ήρθα με ευγένεια και με έδιωξες

τώρα στρέφομαι στον αγαπημένο μου θεό και τον καλώ

ικέτης σου δηλώνω Ζευς

κελευσας αϊδαο καταφθιμενο μενος ανδρος

σου παραδίδομαι- ζητώ μύηση

οι Πύλες ανοίγουν

τώρα στρεβλώνω το δίχως έλεος μεσημέρι

μη σε πετύχω παλιόπουστα θα σου κατεβάσω τη μούρη- αντικειμενικό

ξαναβρίσκω τον ήλιο με τη γυμνή Υγεία

ο Ζεράρ ντε Νερβάλ  κι ο Πιερ Μακ Ορλαν τραγουδάνε για τους ακριβοσπάθιστους γενειοφόρους

εισέρχομαι στο φίλημα

κατέρχομαι ψυχρός

έξοδος

σηκώνω κεριά κι ανάβω στον κίνδυνο

διάφανο κελαηδητό του κοχυλιού

ζητώ μύηση- βυζαίνω στα ούλα την ουσία

αστραπιαία στις μεταμορφώσεις του πρώιμου μεταμοντερνισμού

η λογική της κουλτούρας στα τέλη του καπιταλισμού

καπιταλισμός σημαίνει συγκεντρωτισμός μη μπερδεύεσαι

για αυτό λοιπόν άλλη μια κραυγή για τον Fredric Jameson τον πρόδρομο,

η ανακατασκευή της μνήμης του πρώτου φωτός

η ανάσα καμπυλώνεται στα ένστικτα

η ναφθαλίνη φωτίζει το πνεύμα

απομεινάρια ναρκωμένων σπιτιών

συντροφιά με το θεό Έρωτα κοιτάω σπουδαίους να τους τρέχουν τα σάλια από τον πόνο

γελάμε, ξεκαρδιζόμαστε

προβλέπουμε κι άλλο ερωτισμό

θα σας πάρει και θα σας σηκώσει

κοιτάμε τον επικίνδυνο βλάκα τον κωλοτούμπα με τον ποδοσφαιρικό πολιτικό του λόγο

γελάμε, ξεκαρδιζόμαστε,

κλείνουμε την T.V.

σκεφτόμαστε οπιομανείς ελέφαντες

ανόμοια πρωινά του 32 ου μεσημβρινού

γυρνάμε την υδρόγειο στην τύχη και πέφτουμε σε έκλειψη Σελήνης

κατρακυλάμε στη διαύγεια για μερικά λεπτά κι ύστερα πλένουμε τις πληγές μας με λουλάκι,

στοχαζόμαστε τα δωμάτια του έρωτα στην Πομπηϊα

πέφτουμε στη μαγική δύναμη της εσωτερικής σάρκας

μας πετάνε μαχαίρια κι ανακλώνται

δεν ξαφνιαζόμαστε με τη συντριπτική μας ορμή

ούτε το καλάμι καβαλάμε

παραμένουμε ψυχροί στο αίσθημα της ετοιμότητας και σε περιμένουμε ανόητε σπουδαίε

εδώ ουρλιάζουν οι Λύκοι

εδώ ουρλιάζουν οι Ποιητές

ατέρμονα