Monthly Archives: Ιουνίου 2009

  «σαν έτοιμος από καιρό σαν θαρραλέος» να σου πω για την επίσκεψή μου στους νεκρούς και πως οι θεοί μου με δίδαξαν με τον πιο φυσικό τρόπο να επιλέγω πάντα τη ζωή σ’ όποια διλήμματα αν ποτέ μπαίνω τόση … Συνέχεια →

νεκράνθεμο ——————- Αρπάχτηκε ποιος και τί κυριεύτηκε, ικανοποιήθηκε? πότε? Τ’ ερωτευμένου ο ανθός ως προϊόν  ή κατανάλωση μας καταλέγουν, ω θαυμαστό εμπόριο του θεάματος στις καταλήψεις της επιθυμίας να προστρέχουμε μεθοδικές ανάγκες να γινόμαστε, επίπλαστες και καταξιωμένες συνειδήσεις, κι αυτό … Συνέχεια →

γωργος καλλεργης   ————-   Αν συναντιόμαστε εκεί με τις αφές σαν λιγοστεύουν οι αυταπάτες εκεί όπου ακόμα ένα φιλί για να ξεδιψάσεις σύρεται από την επιθυμία η ροή και μένω άναπνος να σε στοχάζομαι Λητώ, των Διδυμαίων μάνα   … Συνέχεια →

γιωργος καλλεργης ————— το σκοτάδι μ’έσκιζε καθόμουν κάτω από την ελιά είχε πνιγεί στο κλάμα ο ουρανός άκουγα το πένθιμο σούσουρο της λεύκας κοίταζα τη συμπόνοια της θάλασσας βρήκα καταφύγιο στο βυθό κοιμούμουν πως φώναζα κοιμόμουν ονειρευόμουν πως φώναζα φώναζα … Συνέχεια →

VaVou κοιτάζω τα κορίτσια που χάνονται με εκείνο το χαμόγελο της ηδονής λες, «άραγε θα την συναντήσω ξανά, εκείνη ή εκείνη ή εκείνη ή εκείνη?» και ποιος είναι η υλοποιήσιμη ευχή του ήλιου? στη μορφή ποιου θεού να σου προσφερθώ? … Συνέχεια →

VaVou έι εσύ ηθικέ φύλακα, συ που ορίζεις την ανεξάντλητη ηλικία ως γραφικότητα έι εσύ βεβηλωτή των θεών μου και άξεστε και πανούργε εξουσιαστή της συμφοράς δεν ντρέπεσαι που όταν με κοιτάς στα μάτια βασκανίζεσαι?

VaVou Καλόγενε Ευγένιε, θα σου πω κάτι που δεν θα μπορέσεις να νιώσεις στο πετσί σου ποτέ: η ελληνικότητά μου συνίσταται στο ότι ακόμα κι όταν χάνω μπορώ να χαμογελώ…

VaVou Καλόγενε Ευγένιε με τις λέξεις σου δεν συμφωνώ παρότι πάντα χαμογελώ στο ονομά σου γιατί με τη θλίψη εγώ ποτέ δεν αργώ αλλά πάντα πεθαίνω και φυλακίζομαι σε τάφους που δεν γιορτάζουν ούτε καν ευχαριστιούνται με τις απλές λέξεις που αληθινά … Συνέχεια →

VaVou ε, ε,ε εσύ ρασοφόρε ποια πατρίδα κάτω από τα ράσα σου κρύβεις? ε,ε, ε εσύ του κομποσχοινιού απόσταγμα θέλω να αναπνεύσω ξανά τη γύμνια με καταλαβαίνεις? το παράπονό μου το παίρνεις? το ουρλιαχτό μου τ’ ακούς? ακούς? ακούς ρε? … Συνέχεια →

VaVou Κύριε Ευγένιε Αρανίτση εσύ π’ απ’ την τελευταία σελίδα της ελευθεροτυπίας συγχωνεύτηκες στα καταφύγια θηραμάτων πρέπει πρώτα απ’ όλα να ξέρεις πως οι ηλίθιοι πίνουν την ηρωίνη νοθευμένη οι ημίθεοι την πίνουν καθαρή κι οι θεοί προτιμούν το όπιο. … Συνέχεια →